frietjes met chimay
25 November 2015 | Laos, Luang Prabang
Na een aantal dagen fietsen in het Noorden van Laos ben ik nu aangekomen in Luang Prabang. De reisgids vertelt me dat je hier werkelijk alle mogelijke eten kan krijgen: van chocoladebroodjes over spagetti naar,jawel, stoofvlees friet! Het klinkt misschien wat decadent,maar na inmiddels 3 weken van noedelsoep, noedels en rijst was dit toch iets om naar uit te kijken, je zou er zowaar sneller van gaan fietsen...
De eerste week Laos zit er intussen op, het was aangenaam fietsen door de kleine dorpjes, en een dipje is bijna niet mogelijk.Wanneer je zuchtend in in volle traagheid bergop sjokt, en inwendig ietwat vloekt omdat een vrachtwagen met bijhorende stofwolk je voorbij steekt tegen een voor een camion impressionante snelheid, zie je ineens door die stofwolk een duim uit het raam steken, en dat maakt zoveel goed. Verder zijn er ontelbare fietswedstrijdjes tegen schoolkinderen geweest, ze lijken de hele dag, op dezelfde fietsen, onderweg naar school, en vinden het geweldig om een stukje mee te fietsen.
Op culinair gebied was er misschien een lichte achteruitgang in vergelijking met Thailand, hoewel over verscheidenheid niet te klagen: in de dorpen is er een aanbod van rat op een stokje, pad op en stokje, vleermuis op een stokje, iets als eruitziet als een eende- embryo op een stokje, alles heerlijk zwart gebarbecued. En de wormpjes als tussendoortje uiteraard. Gelukkig zijn er nog de klassiekers als noedelsoep en sticky rice: plakrijst, enkel eetbaar met de handen.
Ik ben nog steeds in fietsgezelschap, en in de iets grotere plaatsen komen de backpackers samen, wat maakt dat je af en toe dezelfde mensen tegenkomt, en aangezien je nogal opvalt met een de Mia, worden we regelmatig aangesproken. De Mia kende haar eerste dipje, met een verlies aan vijzen, waardoor ik een dag gefietst heb met een spatbord slepend tegen mijn wiel. Niet zo heel erg, want dit gaf recht op een extra pintje s avonds, vond ik toch.
Wat de pintjes betreft: hier is het beerlao, veelal beschikbaar in halve liters, maar zo licht dat het misschien zelfs hydraterend werkt. Rantsoen is een per dag, maar soms is er dus een reden voor verdubbeling (vrij vaak eigenlijk) Ook zijn er "little celebration days", zoals Per, mijn compagnon, zijn 2000 km op de fiets, zijn 2 maanden onderweg, en binnen 2 dagen mijn 1000 fietskilometers. Het zijn zeer bescheiden feestjes, maar wie het kleine niet eert...
Nu een tweetal dagen rust, en dan op naar bergen! Ben benieuwd of de benen dit al aankunnen...
De eerste week Laos zit er intussen op, het was aangenaam fietsen door de kleine dorpjes, en een dipje is bijna niet mogelijk.Wanneer je zuchtend in in volle traagheid bergop sjokt, en inwendig ietwat vloekt omdat een vrachtwagen met bijhorende stofwolk je voorbij steekt tegen een voor een camion impressionante snelheid, zie je ineens door die stofwolk een duim uit het raam steken, en dat maakt zoveel goed. Verder zijn er ontelbare fietswedstrijdjes tegen schoolkinderen geweest, ze lijken de hele dag, op dezelfde fietsen, onderweg naar school, en vinden het geweldig om een stukje mee te fietsen.
Op culinair gebied was er misschien een lichte achteruitgang in vergelijking met Thailand, hoewel over verscheidenheid niet te klagen: in de dorpen is er een aanbod van rat op een stokje, pad op en stokje, vleermuis op een stokje, iets als eruitziet als een eende- embryo op een stokje, alles heerlijk zwart gebarbecued. En de wormpjes als tussendoortje uiteraard. Gelukkig zijn er nog de klassiekers als noedelsoep en sticky rice: plakrijst, enkel eetbaar met de handen.
Ik ben nog steeds in fietsgezelschap, en in de iets grotere plaatsen komen de backpackers samen, wat maakt dat je af en toe dezelfde mensen tegenkomt, en aangezien je nogal opvalt met een de Mia, worden we regelmatig aangesproken. De Mia kende haar eerste dipje, met een verlies aan vijzen, waardoor ik een dag gefietst heb met een spatbord slepend tegen mijn wiel. Niet zo heel erg, want dit gaf recht op een extra pintje s avonds, vond ik toch.
Wat de pintjes betreft: hier is het beerlao, veelal beschikbaar in halve liters, maar zo licht dat het misschien zelfs hydraterend werkt. Rantsoen is een per dag, maar soms is er dus een reden voor verdubbeling (vrij vaak eigenlijk) Ook zijn er "little celebration days", zoals Per, mijn compagnon, zijn 2000 km op de fiets, zijn 2 maanden onderweg, en binnen 2 dagen mijn 1000 fietskilometers. Het zijn zeer bescheiden feestjes, maar wie het kleine niet eert...
Nu een tweetal dagen rust, en dan op naar bergen! Ben benieuwd of de benen dit al aankunnen...
-
25 November 2015 - 20:52
Maaike:
En? Wat heb je gegeten? Klinkt alweer geweldig he! -
26 November 2015 - 09:05
Broer:
Goed dat je ginder ook meedoet met de week van de friet!
Reservevijzen bij? -
26 November 2015 - 14:50
Wouw:
Uw verhaal brengt mij toch een leuk tussendoortje op een werkdag. Geniet er van. -
26 November 2015 - 16:23
Ikke:
Aha frietjes! en bijna vergeten dat het de week van de friet is. Doodzonde.
Zeg Kato, hoe zit het daar met de "fietspaden" eigenlijk?
Hier heb ik nog geen duim gezien hoor door de opspattende regen!
Laat al dat lekkers je(jullie) goed smaken!
Tof zo'n blog. Ik kijk al uit naar de volgende.
ikke -
26 November 2015 - 22:05
Vicuña:
Zalig om een stukje mee op weg te zijn!
Je doet dat goed, kijk uit naar het volgende verslag. -
27 November 2015 - 12:17
Lore:
ooh wat fijn om weer wat van je te lezen!! Het is die beruchte vrijdag weer he, dus een extra rustpauze is toegestaan !! -
01 Januari 2016 - 14:39
Chloe:
haha die duim is schitterend!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
